Секс замокот Хамптонс ми го смени мислењето за секс работничка
22-годишна девојка од Америка ја раскажува својата приказна за тоа како станала секс работничка во магазинот Cosmopolitan.
Бев 22-годишна амбициозна актерка, исто како и сите други девојки што го бркаат својот сон во Њујорк, ама некако се најдов во автобус за секс замокот во Хамптонс, со група на секс работнички. Зошто? Да најдам нов „шугар тато“ што ќе ми помага со сметките додека се пробивам во актерската кариера.
Влегов во секс работа сосема случајно – одговорив на оглас за „моделинг“ на Craigslist, што се покажа дека е оглас за еден подземен стрип-клуб. Ни рекоа дека нудиме „доживување на девојка“ за ексклузивна, богата публика, но реалноста беше дека моравме да се правиме дека не сме стриптизети, носејќи коктел фустани, за да им ја зголемиме егзистенцијата на тие мажи кои сакаат да се чувствуваат „пофино“ додека си плаќаат за илузија. На сцена, јас бев актерката, а тие – моите партнери во играта. Првата вечер заработив 600 долари и си реков: „Бре, колку сум добра актерка!“
Секс работата не беше мој сон, ама беше многу поплатена и помалку исцрпувачка од сите други работи што ги работев за да го живеам мојот животот. Бев на работ да се предадам, се враќав од работа со плач во метро и мислев дека никогаш нема да станам актерка. Лажев дека работам како бармерка, срамот не ми даваше да живеам.
Повеќе од сè, бев заробена во сопствениот срам – мислев дека сум „повредна“ од секс работата што ја работев, па дури и дека сум подобра од другите девојки што го правеа тоа. „Тие немаат крајна цел како мене“, си велев, „Успешна актерка ќе бидам, никој нема да дознае низ какви екстреми сум минала“. Јас се осудував што уживам во тоа. Само луда личност би работела таква работа, нели? Не комуницирав со другите девојки во клубот, само ја извршував работата и си одев.
Сѐ се промени кога се качив на еден автобус на аголот од Lexington и 50th – пат кон секс замок во Хамптонс, место полно со луди swinger забави. Таму ја запознав Мел, која брзо стана моја сродна душа – иста како мене, писателка што користи секс работа за да ја финансира својата страст. Таа со гордост призна дека е шугар бејби, додека јас го криев тоа како најголема тајна.
Во замокот ни ги одзедоа телефоните, облеката ни ја заменија со секси долна облека, а меѓу секси играчките и еротската џунгла, се разбравме дека ќе преживееме само ако сме една до друга. Мел ми кажа: „Не правиме ништо без пари.“ За првпат некој ми кажа она што јас сакав да го кажам: ова е работа, не е ништо добротворно.
Вечерата ни беше супер само јас и она не изгледавме како секс работнички – се скривме во еден агол со мак-н-чиз и помфрит, се смеевме и се криевме од луѓето кои веќе уживаа во своите еротки игри.
Тоа беше моментот кога сфатив дека секс работата не е само пари и срам. Таа е за граници, моќ, заедништво и да се научиш да бидеш свој шеф во свет што нема правила.
Следниот ден, Мел и јас бевме на базен, држејќи шампањ во рака, седнати на лежалки, додека разговаравме за нашите иднини и кариера.
„Ова го правам само додека не добијам улога и почнам вистински да заработувам како актерка,“ јас реков.
Мел ми одговори дека секс работата е нешто за што сака да пишува, дека тоа е дел од идентитетот. Ја погледнав збунето, мислејќи, како што мислев тогаш, дека таа е „многу повеќе“ од секс работничка. „Мислам дека луѓето сакаат да побегнат од овој свет бидејќи не знаат како да го искористат во своја корист,“ продолжи Мел. „Потребна е глава на рамената за да се работи ова. Но,е едена од најмоќните „работни места“ што сум ги имала. Минатата недела ми платија само за да ми масираат нозе.
Нејзината природна потреба да биде искрена за својот избор, без да се крие, беше како свеж воздух. Ми беше смешно што сум се чувствувала помалку вредна заради оваа работа. За првпат, посакав да им кажам на сите што работам.
Подоцна, Мел ми ги претстави уште три девојки како нас – кои користат секс работа за да ги остварат своите страсти. Одеднаш, бев горда на својот избор, не само затоа што ми овозможи да направам пилот епизода, да направам headshots и да одам на факултет за актерство, туку и затоа што ми даде четири пријателки кои ми помогнаа да ја видам убавината во себе.
Овие девојки ме прифатија каква што сум, тоа што го работам и сега можам да кажам дека конечно живеам како што сакам.
