Лијам Нисон ја оживеа пародијата „Гол пиштол“
Новиот „Гол пиштол“ со Лијам Нисон е најпријатното филмско изненадување годинава – брилијантна пародија.
Во сцена која делува како визуелна биографија на Лијам Нисон во последниве две децении, редица криминалци стрпливо чекаат тој да ги пречека со нокаут. Како на покретна лента, тој ги симнува еден по еден, оставајќи не само физичка драма, туку и комичен отпечаток – баш како што и треба во новиот „Гол пиштол“, најненадејното филмско изненадување на годината.
Лијам Нисон одамна се пресели од сериозен драмски глумец во икона нa забавни акциони филмови. Откако почна со „96 часа“, влезе во фаза каде го гледавме како уништува сè што мрдне – терористи, киднапери, банди… Па логично е што неговиот премин во чиста пародија функционира толку беспрекорно. Овој пат не само што ги исмева сите свои досегашни улоги, туку тоа го прави со толкава доза самосвест и иронија, што резултатот е вистински освежувачки.
И покрај отсуството на оригиналниот тандем Џери Цукер, Дејвид Цукер и Џим Абрахамс – творците на уникатниот ZAZ-хумор – и без иконата Лесли Нилсен (кој почина во 2010), новиот „Гол пиштол“ не само што успева да ја пренесе таа истата атмосфера, туку понекогаш ја надминува. Звучи како ерес? Можеби. Но факт е дека режисерот Акива Шафер успеал да го долови духот на оргиналот и да го инјектира во современа естетика.
Филмот започнува бурно: акција, крадена технологија со ознака „PLOT DEVICE“ (буквално), банди, експлозии – сè што треба. Но потоа полека прераснува во класична пародија каде се редат гегови со френетичен ритам: мета-хумор, филмски референци, one-liner шеги, бесмислени тепачки, па дури и романтика што изгледа како извлечена од лоша сапуница. И чудно, но сè функционира.
Во една сцена, неговиот лик Френк Дребин Џуниор му кажува на сликата од татко му дека сака да биде како него, но да остане свој. Овој клише момент, претворен во комичен патос, совршено ја објаснува трансформацијата на Нисон: тој не се обидува да биде Лесли Нилсен – тој е Лијам Нисон кој влегува во нов жанр, но на свој терен. И тоа му оди фантастично. А кога до него стои Памела Андерсон (во улога која не бара повеќе од она што таа знае да даде – шарм и деколте), хемијата е тука, дали филмска или ПР, времето ќе покаже.
Иако филмот е полн погодок, има и свој „ако“. Пол Волтер Хаузер, кој го глуми партнерот на Дребин, е потценет. Актер со таков комичен потенцијал заслужуваше многу повеќе време на екранот. Тоа што е син на стариот Хокен е добар гег, но останува недоволно експлоатиран.
Гледајќи го филмот, се враќа чувството од 2000-тите кога лудачки комедии како „Мамурлак“, „Зуландер“ и „40-годишна девица“ беа редовни гости на кино репертоарите. Денес, кога се чини дека само суперхерои преживуваат во кината, оваа луда пародија е повеќе од добредојдена – таа е потребна.
