AI манекенка во Vogue
AI манекенка се појави во Vogue и предизвика бурни реакции. Дали модната индустрија оди наназад, заменувајќи луѓе со алгоритми?
AI моделите во рекламната кампања се дело на компанијата Seraphinne Vallora, основана од Валентина Гонзалез и Андреа Петреску. Guess ги контактирал преку Instagram и од десетина дигитални „прототипи“ избрал две девојки – една русокоса и една бринета – кои понатаму биле развиени како дигитални лица на летната колекција.
„Процесот е исклучително сложен и може да трае со недели“, изјавија од компанијата. Но цената не е евтина – изнесува шестцифрени суми, според BBC.
Иако моделот не е дел од уредничкиот дел на Vogue, туку само од реклама, многумина сметаат дека неговата појава воопшто е непримерна за медиум што претендира на инклузивност и влијание во естетиката на модерното општество.
Реалните манекенки – изреволтирани
Познатата британска plus-size манекенка Фелисити Хејвард остро реагираше:
„Ова е мрзлив и евтин потег. Дали сакаат бесплатен публицитет преку контроверзии или едноставно штедат пари? Во двата случаи, не размислуваат за последиците.“
Посебно ја погодило што токму Vogue, кој се гордее со промоција на различност, го одобрил овој оглас.
„Обесхрабрувачки е. Дури и застрашувачки. Ова е плескање по лице за сите нас што со години се бориме за разновидност во модата.“
Стереотипи – сега дигитални
Компанијата што ги создаде моделите тврди дека не промовира нереална убавина, но признава дека најпопуларните AI ликови се со светла кожа, тенко лице и руса коса. Обидите да прикажат AI жени со потемен тен или со облини – едноставно „не проаѓале“ на социјалните мрежи.
„Објавуваме она што предизвикува реакции“, призна искрено Гонзалез.
„Технологијата сè уште не е доволно напредна за модели со облини.“
Тоа не звучи како одбрана – звучи како да се враќаме во 90-тите, но со нов алат во рака: алгоритми кои ја копираат најлошата страна на модата.
Менталното здравје на младите – под нов притисок
Бившата манекенка и технолошка претприемачка Синеад Бовел предупредува на сериозни психолошки последици:
„Луѓето веќе одат на естетски операции за да личат на филтри. Сега имаме и дигитални модели. Како ќе знае млад човек што е реално?“
Проблемот, според неа, не е само во нереалните стандарди – туку во тоа што тие стандарди воопшто не постојат.
Што значи ова за живите луѓе?
AI моделите не само што можат да ги заменат реалните манекени, туку и целиот тим околу нив: фотографи, шминкери, стилисти. Сара Зиф, поранешна манекенка и основачка на организацијата Model Alliance, вели дека ова нема врска со иновација – туку со заштеда.
„Една фотосесија вклучува десетици професионалци. Еден клик и сите тие се непотребни.“
Иронијата? На веб-страницата на Seraphinne Vallora како предност стои:
„Нема трошоци за сет, патувања, шминкери – ни за модели.“
Модата пред огледало
Дали ова е нова фаза во еволуцијата на модната индустрија или почеток на нејзино самоуништување? Ако алгоритмите станат моделите на иднината, а брендовите го избираат „реалното совршенство“ на вештачка убавина, каде ќе остане просторот за човештвото?
Индустријата ќе мора да одговори на неколку клучни прашања:
Дали навистина сакаме модата да ја дизајнира алгоритамот?
Дали ќе дозволиме младите генерации да го формираат својот идентитет според нешто што никогаш не било живо?
И дали профитот треба да има последен збор кога се во прашање телата, психата и идентитетите на реалните луѓе?
