Вучиќ и новата медиумска драма: политичка игра или опасна манипулација?

Српскиот претседател Александар Вучиќ предизвика лавина реакции со изнесување снимки за трагедијата во Нови Сад, обвинувајќи опозициски политичар без нови докази. Анализа на една од најконтроверзните медиумски епизоди во последната деценија.

Скандал во живо: претседателот и „ексклузивното видео“

Во пресрет на годишнината од трагичниот пад на настрешницата во Нови Сад, каде што загинаа 16 лица, српскиот претседател Александар Вучиќ повторно предизвика политичка бура.

Настапувајќи во емисијата „Хит Твит“ на ТВ Пинк, тој објави снимка за која тврди дека прикажува „сомнително однесување“ на опозицискиот политичар Миша Бачулов, само неколку часа пред несреќата.

На снимката, според Вучиќ, „се гледа Бачулов како се движи чудно“ пред железничката станица во Нови Сад. Притоа, претседателот изнесе тешки обвинувања дека „одредени структури во државата ја криеле вистината“, додавајќи дека уривањето можеби било инсценирано.

Така започна уште една од неговите медиумски офанзиви во кои, преку драматични тврдења и сугестивни формулации, создава паралелна нарација за реални трагедии.

Контроверзното видео и нелогичните „докази“

Според описот на Вучиќ, снимката е направена три часа пред уривањето на настрешницата, но на екранот во ТВ емисијата јасно стои натпис: „непосредно пред падот“.

Оваа контрадикција сама по себе ја разоткрива медиумската манипулација — каде што временската дистанца се губи, а фактите се обликуваат за да создадат политичка драма.

Дополнително, на снимката не се гледа ништо сомнително. Бачулов оди нормално, гледајќи во телефонот, меѓу други минувачи. Но претседателот сугерира дека „одел во зашеметеност“, оставајќи простор за интерпретации што немаат поткрепа во реалноста.

Веќе познат факт претставен како „ново откритие“

Интересно е што она што Вучиќ го претстави како „ексклузивно откритие“ – дека Бачулов бил на станицата тој ден – веќе беше јавно познато.

Бачулов уште лани за медиумите изјави дека патувал со воз од Нови Сад кон Белград, и дека само половина час пред падот поминал под истата настрешница.

„Кога дознав што се случило, не можев да поверувам. Од тој ден никогаш повеќе не се качив во воз“, изјави тој за локални медиуми.

Така, она што се претставува како „прикриен доказ“, всушност е јавна информација, достапна со еден клик.

Реакција и страв за безбедност

По настапот на Вучиќ, Миша Бачулов изјави дека е загрижен за безбедноста на своето семејство, велејќи дека обвинувањата се опасни и без основа.

„Ова е врв на неговата репресија. Испраќа порака дека секој што не е со него, може да биде следната цел“, рече Бачулов.

Во меѓувреме, јавноста во Србија се подели — дел веруваат во официјалната приказна, а други ја гледаат како очајнички обид за дефокусирање од реалните проблеми:

одговорноста на државните институции и вештачењето кое потврди дека уривањето било последица на корозија и занемарена одржливост.

Кога трагедијата станува политичка алатка

Трагедијата во Нови Сад не е само несреќа — таа стана симбол на институционален колапс.

Наместо да се анализираат причините и да се обезбеди правда за жртвите, настанот се претвора во политички театар.

Таквите настапи, како оној на ТВ Пинк, не служат за информирање, туку за обликување на перцепцијата на јавноста.

Вучиќ веќе има историја на драматични настапи – од обвинувања за „подготвени атентати“ до предвидувања за „големи војни“. Но секоја ваква изјава го разредува кредибилитетот на институциите, создава страх и недоверба, и ги турка граѓаните во цинизам.

Што учиме од ова?

Политиката на страв и манипулација не е нова, но во Србија станува централна стратегија на владеење.

Со секоја нова „ексклузивна“ изјава, се тестираат границите на јавната перцепција — колку далеку може да оди пропагандата пред да предизвика отпор.

За граѓаните, најважно е да останат критични, да ги проверуваат фактите и да не дозволат трагедиите да се користат како сценарија за политичка корист.